Μια προσπάθεια αποδόμησης του κυρίαρχου λόγου σχετικά με το συμβάν της έκρηξης στους Αμπελόκηπους.
Την 31η Οκτώβρη του ‘24 σημειώθηκε μεγάλη έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους η οποία λέγεται πως προκλήθηκε από ακούσια πυροδότηση εκρηκτικής ύλης. Από την έκρηξη αυτή σκοτώθηκε ο Κυριάκος Ξυμητήρης και τραυματίστηκε βαριά η Μ, που βρίσκονταν στο διαμέρισμα.
Ακόμα και αν ο εκρηκτικός μηχανισμός για τον οποίο μιλάνε οι αρχές εξερράγη κατά λάθος και χωρίς να πετύχει τον όποιο πιθανό στόχο του, ή μάλλον και ειδικά λόγω αυτού, η έκρηξη στους Αμπελόκηπους αποτελεί συμβάν που τάραξε το κράτος και τους υπερασπιστές του. Τις βδομάδες μετά την έκρηξη ξεχύθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ένας χείμαρρος αρθρογραφίας και τηλεοπτικών δελτίων ο οποίος επιχείρησε να αντιμετωπίσει το αδιανόητο, το ακατάληπτο μίας ενδεχόμενης πράξης βίας έξω από τα όρια της κανονικοποιημένης βίας της κυριαρχίας. Η σχέση του Κυριάκου, της Μ, και άλλων μετέπειτα συλληφθέντων με τον αναρχικό χώρο θα παίξει κεντρικό ρόλο στο πώς το κράτος και οι λειτουργοί του θα επιχειρήσουν να νοηματοδοτήσουν και να προβληματοποιήσουν την έκρηξη που έγινε και την έκρηξη που δεν έγινε – την έκρηξη που θα μπορούσε να είχε γίνει.
Η μπροσούρα τυπώνεται και το πλήρες κείμενο θα ανέβει σε αυτό το μπλογκ μέσα στις επόμενες μέρες.